کتاب لازم نیست دیوانه‌وار کار کنی

معرفی کتاب لازم نیست دیوانه‌وار کار کنی

برای دریافت فایل فهرست و صفحات ابتدایی کتاب لازم نیست دیوانه‌وار کار کنی، کلیک کنید

دیوانگی در کار
تاكنون چند بار شنیده‌اید كه کسی بگوید «دیوانۀ کار است؟» شاید حتی خودتان آن را گفته‌اید. برای بسیاری از افراد، گفتن «دیوانۀ کار بودن» عادی شده است. اما چرا دیوانگی؟
دو دلیل اصلی وجود دارد: (1) روز کاری با همۀ حواس‌‌پرتی‌های فیزیکی و مجازی به لحظات کاری کوچک و زودگذر تقسیم می‌شود. (2) وسواس بیمارگونه‌ برای رشد به هر قیمتی، انتظارات بالا و غیرواقعی ایجاد می‌کند که باعث تولید استرس در افراد می‌شود.
جای تعجب نیست که افراد هر وقت زمان اضافه دارند، کار می‌کنند. افراد دیگر نمی‌توانند در محل كار کارشان را تمام کنند. این باعث می‌شود بخشی از كار آن‌ها در زندگی شخصی سرریز ‌شود. درست مثل باقیماندۀ غذایی که از رستوران به خانه می‌بریم.
بدتر از همه اینكه این روزها كار در ساعات طولانی، مشغلۀ بیش از حد و كمبود خواب شدید، برای بسیاری از افراد ‌نشانۀ‌ افتخار است. خستگی پایدار ‌نشانۀ افتخار نیست، بلكه علامت حماقت است.
و این فقط در مورد سازمان‌ها نیست، بلكه افراد، پیمانكاران و آن‌هایی که مشاغل تک‌نفره دارند نیز به همین روش به خود آسیب می‌زنند.

ممكن است فکر کنید که با اختصاص زمان و امكانات فن‌آوری‌های جدید، فشارِ كاری كاهش می‌یابد. این‌طور نیست، بلكه بیشتر می‌شود!
مساله این است که حجم کاریِ بیشتر ناگهان ایجاد نمی‌شود. مشكل اینجا است كه به ندرت می‌توان زمان بی‌وقفه و کاملا تخصیص‌یافته برای انجام کار پیدا کرد. افراد بیشتر كار ‌می‌کنند، اما كمتر نتیجه می‌گیرند. از 60، 70 یا 80 ساعت در هفته زمانی كه انتظار می‌رود خیلی‌ها برای كار خود صرف ‌کنند، واقعا چند ساعت صرف خودِ کار می‌شود؟ و چند ساعت در جلسات كاری دور ریخته می‌شود، به دلیل حواس‌پرتی از بین می‌رود، و یا با امور کسب‌وکار ناکارآمد خراب می‌شود؟ بخش عمده‌ای از آن!
جواب این مسائل، ساعات كاریِ بیشتر نیست، بلكه اتلاف كمتر زمان است. اتلاف كمتر، و نه تولید بیشتر. و حواس‌پرتی‌های خیلی كمتر، اضطراب همیشگی کمتر و در نتیجه پیشگیری از استرس.
استرس از سازمان به کارمندان، از یك کارمند به کارمند دیگر، و سپس از كارمندان به مشتری منتقل می‌شود. استرس هرگز در مرز کار متوقف نمی‌شود، بلكه در زندگی شخصی جریان می‌یابد و به روابط شما با دوستان، خانواده و فرزندانتان سرایت می‌کند.
وعده‌ها ادامه پیدا می‌کنند. ضربه‌های بیشتری به مدیریت زمان وارد می‌شود. راه‌های بیشتری برای ارتباط برقرار کردن پیش می‌آید. و تقاضاهای جدید اضافه می‌شوند. همۀ اینها برای توجه نشان دادن به گفت‌وگوهای بیشتر در مکان‌های بیشتر، و برای پاسخگو بودن ظرف چند دقیقه است. و همه چیز سریع‌تر و سریع‌تر می‌شود، برای اینكه در نهایت به چیزی برسیم؟

وقت آن رسیده که شرکت‌ها دیگر از کارکنان خود نخواهند مطابق آنچه ضمیرشان می‌گوید، مشتاقانه به دنبال تعیین اهداف والاتر و ساختگی‌تر باشند. وقت آن رسیده که به کارکنان، آن زمان بی‌وقفه‌ای را که برای انجام کارهای بزرگ لازم است، بدهند. وقت آن رسیده که دیگر برای دیوانه‌وار کار کردنِ کسی جشن نگیرند.
نزدیك به 20 سال است که تلاش کرده‌ایم بیس‌کمپ را به یک شرکت آرام تبدیل کنیم؛ شرکتی که با استرس، انجام هر چه زودتر کارها، عجله کردن، شب بیداری، بحران‌های شبانه، وعد‌ه‌های غیرممكن، جابه‌جایی‌ بالای نیروی کار، از دست دادن دائم فرجه‌های کاری، یا پروژه‌هایی که ظاهرا هیچ وقت پایانی ندارند، پیش نمی‌رود.
به‌خاطر داشته باشید که رشد به هر قیمتی اتفاق نمی‌افتد.